Boek 3: Verdriet met mayonaise - Carry Slee
Hey heyy, in dit blogbericht wil ik jullie wat meer vertellen over één van de boeken die ik gelezen heb. De titel is ‘Verdriet met mayonaise’ en het boek is geschreven door Carry Slee.
Komt deze naam je bekend voor? Misschien wel. Ik heb namelijk ook een blog geschreven over het boek ‘Afblijven’ van Carry Slee. In deze blog ga ik een aantal aspecten kort herhalen. Zo zijn de nieuwe lezers ook mee!
Carry Slee, geboren in Amsterdam in 1949, is een bekend Nederlands schrijfster. In 1988 maakte ze haar debuut in het kindertijdschrift ‘Bobo’ met verhalen over Keetje Karnemelk. In de daaropvolgende jaren heeft ze nog een aantal kinderboeken geschreven en is ze ook begonnen aan jeugdromans, 16+ boeken en boeken voor volwassenen. Ze heeft al ontzettend veel prijzen gewonnen. In 2010 vierde Slee haar 20-jarig schrijversjubileum, waarbij ze een koninklijke onderscheiding kreeg. Ze werd benoemd tot ‘Officier in de Orde van Oranje-Nassau’. Negen boeken zijn verfilmd en er zijn al heel wat heruitgaves verschenen.
‘Verdriet met mayonaise’ is uitgekomen in 1991. Ook hier zijn al verschillende heruitgaves van verschenen. Het boek is niet verfilmd. In 20 redelijk korte hoofdstukken wordt het hele verhaal verteld.
Het is een best dun boek en ik wil nog niet te veel verklappen, dus ik ga de samenvatting kort houden:
Het verhaal gaat over Leentje. Haar exacte leeftijd weet ik niet, maar ik gok dat ze tien jaar oud is. Haar moeder, Els, is huismoeder. Haar vader, Frank, werkt wel. Frank belt, voor de zoveelste keer, dat hij moet overwerken. Leentje vindt het vandaag niet zo erg, want dan kan ze nog een cadeautje gaan kopen voor Annemiek, die is morgen jarig. Ze gaat naar de boekenwinkel en koopt een boek met foto’s van paarden. Toen ze de winkel verliet, zag ze plots papa’s auto staan. Hij zat er nog in. En er zat iemand naast hem: een vrouw. Leentje wil naar hem toegaan en vragen of ze met hem mee naar huis mag rijden. Plots gaat het mis.
“Ze ziet dat de twee hoofden in de auto heel dicht bij elkaar zijn. Ze kussen elkaar ....” – Slee, p. 10
Leentje ziet dus, met haar eigen ogen, dat haar vader vreemd gaat. Als ze weer thuis komt, liegt ze tegen haar moeder en verdwijnt ze naar haar kamer. Ze hoopt dat haar vader wegblijft.
Ondertussen speelt er op school ook een verhaal: de discman van Annemiek is gestolen en heel de klas beschuldigt Paul. Leentje daarentegen heeft een andere mening ... Ze deelt haar verhaal met Paul en ze worden goede vrienden. Samen proberen ze de waarheid (over de discman) te achterhalen.
Verder in het verhaal gaat Els werken in de boekenwinkel van Pauls opa. Dit maakt haar weer vrolijk en levendig, maar het heeft ook een invloed op haar relatie met Frank. Hij wordt namelijk voor een dilemma gezet. Hij moet kiezen tussen Leentjes moeder en de vrouw waarmee hij is vreemdgegaan.
Het boek is geschreven voor kinderen vanaf tien jaar en wordt verteld vanuit het hij-perspectief van Leentje. Er komen verschillende thema’s aan bod zoals gezinsproblemen en overspel, vriendschap, pesten en vergeving en verandering. De schrijfstijl is zeer toegankelijk voor jongeren.
Ik vond het zeker en vast een goed boek. Zoals ik al aanhaalde, is het een vrij dun boek, waardoor je er snel door kan lezen. Desondanks het feit dat het een dun boek is, worden er relevante thema’s behandeld. Ondanks dat het boek geschreven is voor kinderen vanaf tien jaar, is het ook als (jong)volwassene zeker de moeite waard om het te lezen. Er zijn een paar spannende passages, er komen veel emoties aan te pas, maar er zijn ook grappige elementen.
Voor mij kan het boek zeker behandeld worden in het middelbaar, toch zeker in de eerste graad. Het is zeer laagdrempelig, maar de thema’s liggen binnen de leefwereld van de leerlingen. Ik zou het boek gebruiken als tussenstap om over de (best) zware onderwerpen te kunnen praten.
Ik heb al meerdere boeken van Carry Slee gelezen. Ook heb ik al verschillende verfilmingen gezien. ‘Verdriet met mayonaise’ behoort niet direct tot mijn favoriete boeken van Carry Slee, maar het is zeker het lezen waard!.
Welke keuze denk je dat Leentjes vader gaat maken?
Ben je na het lezen van deze blog geïnteresseerd in boeken van Carry Slee? Of juist niet? Wat je mening ook is, ik kan jullie toch aanraden om ook eens een kijkje te gaan nemen bij mijn blog over ‘Afblijven’.
Eline
Hey Heyy Eline
BeantwoordenVerwijderenIk zie dat je een ‘signature’-aanspreekgewoonte hebt in je blogberichten en bij die 2de heyy even de spelling aan je laars lapt en I like it.
You had me at ‘mayonaise’ bij de titel van deze blogpost, dus ik dacht: “Eindelijk een boek over mayonaise!” Niet dus…maar dat maakt jouw bericht over dit boek zeker niet minder interessant.
Dus ook jij krijgt van mij een blogreactie als cadeau op kerstdag, en met cadeaus moet je nu eenmaal blij zijn… of tenminste doen alsof!
Na het lezen van je blogpost over dit boek ga ik het zelf ook eens in huis halen, en wel om de volgende redenen:
Zoals je wellicht al weet (want ik heb al eens de neiging om in herhaling te vallen), heb ik drie kinderen. De jongste wordt negen en zit nu in het derde leerjaar.
Nu ik zelf meer met taal bezig ben en zo frequent te horen en te lezen krijg dat ‘de jeugd niet meer wil lezen’, ben ik meer en meer naar redenen en mogelijke oplossingen beginnen zoeken.
Om even terug te komen op mijn jongste zoon:
In het eerste en tweede leerjaar kreeg hij een leeslijst mee van school met als doel natuurlijk om het lezen onder de knie te krijgen. Nu hij in het derde leerjaar zit, vallen, tot mijn grote verbazing, die leesopdrachtjes plots helemaal weg!? Als ik hem nu vraag of hij niet eens terug naar de bib wil gaan om nog eens wat boekjes uit te kiezen, antwoordt hij resoluut: “Nee, ik lees nu strips en ik heb er keiveeeel!”
Ik begrijp niet goed waarom het lager onderwijs bezoekjes aan de bib en aan boekentips gekoppelde leesopdrachtjes zo plots laat wegvallen.
Dus elke leeftijdsgerichte boekentip is welkom en jouw blogpost is er zo één. Het lijkt me wel spannend om zo’n boek, met toch wel een serieus verhaal, te lezen op die leeftijd. Ik vond het op die leeftijd althans spannend om op een speelse manier te lezen over volwassenenthema’s en ontwikkelde zo ook een kijk op de toekomst en een persoonlijkheid met meningen en ‘wat als’-denkpatronen. Dus ben ik vaak op zoek naar boeken die mijn kinderen even spannend vinden als de games waaraan ze zo verknocht zijn.
Ik heb het vorig jaar al eens aangehaald in mijn cultuurportfolio:
Ik zou naast tuchtrapporten en allerhande opvolgsystemen voor leerlingen eveneens positieve en ondersteunende opvolgsystemen, die bij mijn weten nog niet bestaan of niet officieel deel uitmaken van leerplannen of eindtermen, in het onderwijs willen zien:
Waarom worden de interesses en persoonlijke ontwikkeling van een kind niet opgevolgd (hobby’s, broertjes of zusjes die erbij komen, veranderingen in gezinssituatie,…) en waarom worden leessuggesties daar niet op afgestemd?
Waarom zegt een leerkracht in het derde leerjaar niet: “Dit zou volgens mij een goed boek voor jou zijn”? "Kan je, wanneer je het gelezen hebt, de klas er iets over vertellen?”
Ik denk dat het onderwijs zelf een grotere rol kan spelen in ‘leesplezier onderhouden en behouden’. We moeten het allemaal op zeer jonge leeftijd leren (gewoon leren lezen bedoel ik dan). Dan plots is er een hiaat van een paar jaar, en in het middelbaar onderwijs wordt er dan weer plots op gehamerd. Ik moet aan niemand de term boekbespreking uitleggen, denk ik, en dat dat voornamelijk een middelbaar schoolgegeven is en vaak als een onpersoonlijke opdracht of onaangename taak wordt beschouwd.
Bedankt dus voor de boekentip; ik zal er hier eens een negenjarige voor proberen warm te krijgen. (Niet dat vreemdgaan hier een actueel thema is, hoor! Voor alle duidelijkheid!)
Nog veel warme, feestelijke groeten en tot binnen een paar weken!
David
Dag Eline
BeantwoordenVerwijderenIn het thema van de laatste dagen wil ik natuurlijk nog een laatste keer aan mayonaise denken als te voren we dit kroketten-dieet onderbreken tot volgend jaar. Toen ik de titel van je boek las wilde ik dus natuurlijk meteen meer weten.
Je begint je tekst door de auteur even kort voor te stellen, dat vind ik erg goed! Zo kan je als lezer van je blogpost al wat meer te weten komen over het genre dat het boek vermoedelijk zal hebben. Je geeft ook aan dat de schrijfster erg getalenteerd is, door ook haar andere boeken te vermelden. Dit kan leerlingen aanzetten tot het lezen van meerdere boeken als ze fan zouden zijn van de schrijfster. Ook vertel je wat meer over de “cijfers” van het boek. Dit kan leerlingen zeker aanzetten tot het wel of niet lezen van een boek, zeker wanneer je het aantal pagina’s niet vermeld, maar deze verbloemd door het aantal hoofdstukken weer te geven. Slim! Zo kiezen leerlingen niet enkel het boek voor het aantal pagina’s, maar krijgen ze toch een idee over de dikte van het boek.
De korte samenvatting die je geeft, zorgt ervoor dat je als lezer genoeg geprikkeld wordt om het boek te lezen, maar nog niet te veel informatie weggeeft. Wanneer ik deze korte inhoud lees, denk ik dat het verhaal ideaal is om over thema’s zoals gescheiden ouders en relaties te spreken met de leerlingen. Zo lezen ze over volwassen thema’s op kindermaat en denken ze hier kritisch over na.
Ik ga het boek zeker eens een kans geven, want ik weet wel waar het ‘verdriet’ in de titel vandaag komt, maar waar blijft die ‘mayonaise’?
Anne-Sophie